⁴amar/a

1.

[amar.0a.gusto]

Maldolĉa por la gusto, kiel galo, aloo, genciano, leontodo, kakao: li eble mem venos supren kaj gustos la amarajn oranĝojn ^MortulŜip ; tre amara, malagrabla gusto, tial la indiĝenoj havas problemon por mortigi iun per tiu veneno ^ChC ; festena tablo, sur ĝi kuŝis la viando de la kaprido kaj vinkalikoj staris inter la pladoj kun la amaraj herboj ^MkM ; (figure) la pilolo estis amara, kaj nur dolore digestebla, sed kion fari ^Lanti ?

2.

[amar.0a.sento]

Tiel maldolĉa por la koro, kiel por la lipoj; akra, malmilda: amara bedaŭro, moko, parolo, kritiko, riproĉo; kun amara sento li haltis kaj prenis cigaredon el sia poŝo ^LGA ; kial rigardi malantaŭen? tie […] kreskos nenio krom la kardoj kaj urtikoj de amaraj memoroj ^Tor ; nevidebla forto puŝis lin antaŭen […] – kun la plezuro miksiĝis la amaro de la doloro pro la malaperinta supereco kaj kreskanta necerteco ^KKr ; se mi venkiĝus dum tiu atako, larmfluo amara plenigus sitelon! [1]; stultaj larmoj ekrapidis, humilige, li metis la manon sur miajn harojn, la tuŝo mildigis, sed ne forigis la amaron [2].

Samtempe dolĉa kaj amara: (figure) dolĉamara foro ^Kon11 ; (figure) [la] melodio […] elvokis al mi melankolian […] dolĉamaran senton, kiun la portugaloj nomas saŭdado [3].

dolĉamaro (solano)