vokt/o ^MT

En feŭda socio, kontrolisto, intendanto, ofte mem nobelo, respondeca ankaŭ por juĝado kaj defendado en sia areo: landa, eklezia, urba, forsta, alpa, diga vokto; eliris la voktoj de la popolo kaj ĝiaj kontrolistoj, kaj diris al la popolo: […] [1]; sub tiu regado koĉero kaj servistoj fariĝadis voktoj, kiuj povis kondamni malriĉulon pro plej malgranda eraro al perdo de lia kampo kaj al vergoj sub la malhonora kolono [2]; kiam intervenas la vokto por reirigi lernejanojn en la klasĉambrojn, aŭdiĝas la reago: […] ni bezonas pli da spaco, por ke ĉiu libere kopiu siajn lecionojn [3]. landestro, urbestro, ŝiparestro, guberniestro, vojevodo

Ĉasgardisto: ekiris aro da junuloj kaj maljunuloj, aro da virinoj kaj viroj sub gvido de la ĉasvokto, en longa vico, por serĉi ĉirkaŭe en la arbaro [4]; la plej superaj oficistoj de la urbo estis ŝulthajso, urbestro, ĉefvokto, ĉasvokto, kestomajstro, kongregacia kaj hospitala ĉefadministranto, ĉefarkitekto kaj 18 gildomajstroj [5].