^*verg/o

1.

Longa, rekta fleksebla branĉeto: per bastono oni elbatas nigelon, kaj kuminon per vergo [1]; Paŭlo kolektis faskon da vergoj kaj metis ĝin sur la fajron [2]; li mezuris la urbon per la vergo, dek du mil stadiojn [3]; la karnavala vergo ne ĉesis danci [4]; vergoj el filiko kaj saliko [5]; ili elmetis retojn aŭ hokarfadenon kaj cetere fiŝis per fiŝvergoj ^InfanTorent2 ; spektantoj de la karnavalo […] volas aĉeti sorĉvergojn kaj torĉojn [6]. frondo, tigo

2.

Branĉeto, aŭ fasketo da tiuj, per kiu oni frapas por puni: ili publike vergobatis nin ne kondamnitajn, kvankam ni estas Romanoj [7]; kiu ŝparas sian vergon, tiu malamas sian filon [8]; rompita estas la vergo, kiu vin batadis [9]; ŝi efektive devus ricevi vergojn, tio bone efikus [10]; vergo doloras, sed saĝon ellaboras ^PrV ; Haĉjo kaj Grenjo alportis vergaĵon, tutan monteton da ĝi [11]. kano², skurĝo, spaliro³

(tr)

Puni frapante per vergo: lin oni eĉ vergas en la lernejo [12]; oni diras, ke mi ŝin vergis, [sed] tio ĉi estas kalumnio [13]; en tiuj ĉi du semajnoj estas elvergita la edzino de suboficiro [14]! bastoni, skurĝi¹, vipi¹

Malgranda vergo per kiu oni enpremis la pulvon en la tubon de antikva pulvopafilo: ĝi [la zono] enpremis en siaj faldoj […] longan pistolon ornamitan per oro kaj rubenoj, kaj la kunkonvenan ŝargvergeton [15].