*mento
- 1.
Genro el familio lamiacoj
(Mentha); staŭdo
kun simplaj segildentaj folioj,
ŝajnverticiloj aŭ ŝajnspikoj de multaj dulipaj blankaj aŭ
rozkoloraj
floroj, kies unuloba
supra lipo estas proksimume samgranda kiel la tri loboj de la
malsupra,
tiel ŝajnigante kvarnombran korolon; la frukto dividiĝas en kvar
ĉelojn
kun po unu semo:
ŝajnis kvazaŭ la silenta arbara naturo per tio
fariĝis sankta preĝejo [...] kaj
la sovaĝa mento bonodoris kvazaŭ ĝi volus
anstataŭi altaron kaj incensojn
[1].
- 2.
Pipromento2:
ĉar vi pagas dekonaĵojn de mento kaj de anizo
kaj de kumino
[2].
1.
H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, lasta sonĝo de maljuna
kverko
2. La Nova Testamento, Mateo 23:23
2. La Nova Testamento, Mateo 23:23
- angle:
- 1. mint
- beloruse:
- 1. мята (расьліна) 2. мята (закраса)
- bretone:
- bent
- ĉeĥe:
- máta
- ĉine:
- 薄荷 [bòhe]
- france:
- 1. menthe
- germane:
- 1. Minze 2. Pfefferminze
- hinde:
- 1. पुदीना [pudīnā]
- hispane:
- 1. menta
- hungare:
- 1. menta 2. borsmenta
- japane:
- ハッカ, ミント [みんと]
- katalune:
- menta
- latinece:
- 1. Mentha
- nederlande:
- 1. munt 2. pepermunt
- perse:
- 1. پونه 2. نعناع
- pole:
- mięta 2. mięta pieprzowa
- portugale:
- 1. menta, hortelã 2. hortelã-pimenta
- ruse:
- 1. мята 2. мята перечная
- slovake:
- mäta
- turke:
- 1. nane
- ukraine:
- м’ята
pipromento KrDE
- 1.
-
Specio
de mento
(Mentha piperita), aroma herbo uzata
kiel spico,
en tizanoj kaj en farmacio.
- 2.
-
Spico farita el la folioj de
pipromento1.
- angle:
- peppermint
- beloruse:
- мята перцавая, мята пятрова, пахучка
- bretone:
- 1. bent-liorzh
- ĉine:
- 薄荷 [bòhe], 胡椒薄荷 [hújiāobòhe]
- france:
- menthe poivrée
- germane:
- Pfefferminze
- hungare:
- borsmenta
- japane:
- ペパーミント, セイヨウハッカ
- katalune:
- herba sana
- latinece:
- 1. Mentha piperita
- nederlande:
- pepermunt
- perse:
- نعناع
- pole:
- mięta, mięta pieprzowa
- portugale:
- 1. hortelã-pimenta 2. hortelã-pimenta
- ruse:
- мята перечная
- ukraine:
- м’ята перцева