invarianto
PIV1
(fakula ĵargono)
-
Propraĵo de matematika objekto,
kiu restas senŝanĝa, kiam oni aplikas al ĝi iujn
bildigojn; la senŝanĝa
objekto mem:
areo estas invarianto de geometriaj
figuroj
(rilate izometrioj);
la spuro de la matrico de
endomorfio estas invarianto (rilate al la ŝanĝo
de bazoj);
la centro de ebena rotacio
estas
invarianto de ĝi (aŭ: per ĝi);
invariantokorpo.
Rim.: Tiu termino devus havi pli skemismajn ekvivalentojn, kiel nevarianto[1], senŝanĝaĵo, aŭ eĉ senŝanĝulo, sed ial ili ne aspektas kutimaj.
1.
La Nova Plena Ilustrita Vortaro, invarianto
- angle:
- invariant
- beloruse:
- інварыянт
- ĉeĥe:
- invariant, invarianta
- ĉine:
- 不变量 [bùbiànliàng]
- france:
- invariant (subst.)
- germane:
- Invariante
- hungare:
- invariáns
- japane:
- 不変量 [ふへんりょう]
- katalune:
- invariant (subst.)
- pole:
- inwariant, niezmiennik
- portugale:
- invariante (subst.; matemática)
- ruse:
- инвариант
- slovake:
- invariant
- ukraine:
- інваріант
invarianta
- 1.
- (fakula ĵargono)MatVort Estanta invarianto: figuro invarianta per iu transformo (egala al sia bildo per ĝi).
- 2.
- [2]
(p.p. subgrupo
`bb H` de grupo
`bb G`)
Invarianta 1 per ĉiu
interna aŭtomorfio
de `bb G`; alidire: tia, ke
`a*x*a^-1 in bb H`
por ĉiuj `x in bb H` kaj
`a in bb G`:
ĉiuj subgrupoj de komuteca grupo estas invariantaj;
H estas invarianta subgrupo de
G,
se kaj nur se ĉiu dekstra klaso
de G rilate al H estas ankaŭ
maldekstra klaso kaj inverse.
normala,
memkonjugita;
simpla subgrupo.
Rim.: Krom la du cititaj sinonimoj troveblas ankaŭ „simetria subgrupo“, ekz-e en [3], kiu termino estas maloportuna pro la eventuala konfuzo kun simetria grupo.
- angle:
- 1. invariant 2. invariant (subgroup), normal (subgroup), distinguished (subgroup), self-conjugate (subgroup), normal (divisor)
- beloruse:
- 1. інварыянтны 2. інварыянтная (падгрупа), нармальная (падгрупа), самаспалучаная (падгрупа), нармальны (дзельнік)
- ĉeĥe:
- invariantní, samokonjugovaný (podgrupa)
- ĉine:
- 1. 不变量 [bùbiànliàng]
- france:
- 1. invariant (adj.) 2. (sous-groupe) invariant, (sous-groupe) normal, (sous-groupe) distingué
- germane:
- 1. invariant 2. invariant (-e Untergruppe), Normal-(teiler), selbst-konjugiert (-e Untergruppe)
- hungare:
- 1. invariáns 2. normális (részcsoport), invariáns (részcsoport)
- katalune:
- invariant (adj.)
- pole:
- 1. inwariantny, niezmienniczy 2. (podgrupa) niezmiennicza, (podgrupa) normalna, (dzielnik) normalny
- portugale:
- 1. invariante (adj.; matemática)
- ruse:
- 1. инвариантный 2. инвариантная (подгруппа), нормальная (подгруппа), самосопряжённая (подгруппа), нормальный (делитель)
- slovake:
- invariantný