^*gent/o ^PV

1.

Grupo da kelkaj familioj devenaj de unua sama prapatro, kune vivantaj kaj ordinare regataj de unu sama estro; subdivido de nacio; popoleto: la gento de Jakob; la romanaj patriciaj gentoj; la filoj de Ŝem laŭ siaj gentoj kaj lingvoj, en siaj landoj, laŭ siaj nacioj (kp ŝemido) [1]; la gentoj de la filoj de Noa, laŭ siaj generacioj [2]. familio, fratrio, klano, tribo.

2.

Homa grupo, havanta difinitajn historiajn kaj kulturajn tradiciojn, inter kiuj troviĝas la mito pri komuna origino: la homa gento; la elmigro de la hebrea gento el Egiptio [3]; la barbartempa kutimo nomi landon per la nomo de unu el la gentoj, kiuj en ĝi loĝas [4]. etno, nacio, popolo

3.

(arkaismo) Genro: la rana gento ^K .

Gento (flandra urbo)

Estro, gvidanto de gento: la gentestro, kiu gvidis la komunumon, estis elektita de la gentanoj, kaj la gravaj aferoj estis diskutataj en kunveno [5].

patriarko⁴, tribestro

Ano de alia gento ol la propra: aligentulo, kiu ne estas el via idaro [6]; vi venigis aligentulojn kun necirkumcidita koro kaj necirkumcidita karno [7]; uzu neŭtralan lingvon kun aligentuloj ^VivZam ; la serbaj rifuĝintoj […] okupas la loĝejojn de murditaj aŭ prirabitaj aligentanoj [8].

Ano de sama gento, kiel alia homo: kiel mi povus vidi la pereon de miaj samgentanoj [9]? ili devenas el familio, kiu enmigris el fremdaj landoj, kaj ke por ili kaj por iliaj samgentanoj estis plantita la tuta arbaro [10]; sian devon li faris el la sento de solidareco al siaj samgentanoj [11]; la alternativo estas: aŭ kunkrimi kun siaj samgentanoj, aŭ konduti home, tio estas pafi kontraŭ ilin [12].