^*ankoraŭ^PV

(adverbo)

1.

Ĝis la nuna momento: estis ankoraŭ trankvile kaj varme [1]; fenomeno, kian li vidis ankoraŭ neniam [2]; la sukceso ankoraŭ ne estas certa; mi lin ankoraŭ ne konas^Z ; homo ankoraŭ juna [3]; nia atendata amiko ankoraŭ ne venis; ŝiaj fortoj ankoraŭ ne estis ruinigitaj. jam ne, ne plu.

Rim.: Oni metu ankoraŭ antaŭ la nea vorto: ankoraŭ neniu plaĉis al ĉiu^PrV ; ankoraŭ neniam [4]; mi scias ankoraŭ nenion [5].

2.

Aldone, krome:

a)

t.e. al antaŭa io aldoniĝas alia(j) simila(j): li diris ankoraŭ kelkajn vortojn^Z ; ili estis en la distanco de ankoraŭ unu mejlo de la tero [6].

b)

(plejparte kun antaŭa „kaj“) enkondukas neatenditan kroman cirkonstancon: ni devos ellernadi nur unu fremdan lingvon — kaj ankoraŭ tre facilan [7]; revizoro el Peterburgo, inkognite — kaj ankoraŭ kun sekreta ordono [8].

3.

Kun komparativo ĝi indikas pluan pliigon: La nigra arbara limako fariĝis ankoraŭ pli nigra [9]; En la krepusko la ĉambro fariĝis ankoraŭ pli alloga [10]; ŝi estis ankoraŭ multe pli bela ol hieraŭ [11]. eĉ, ĉiam

4.

Denove, ree, plue: ripetu la lecionon ankoraŭ unu fojon; ili ankoraŭ unu fojon [...]dancis [12]; Se li divenos ĝuste, tiam li devos veni ankoraŭ du fojojn [13].

5.

Jam tiom frue: Ankoraŭ en la ventro li retenis sian fraton, kaj viriĝinte li luktis kun Dio [14]; Ankoraŭ en la fino de l’ jaro 1887, t.e. ankoraŭ antaŭ la ricevo de mia libreto, la Amerika Filozofia Societo en Filadelfio (…) elektis komitaton (…) [15];

Plua, daŭriganta, aldonata: ni ... verkis ankoraŭan strofon [16]; kion pensi pri la ankoraŭa diskriminacio kontraŭ gejaj kaj lesbaj fiduloj, kion pensi pri la ankoraŭa malpermeso uzi kondomojn [17].