2vokativ/o JED vokativoserĉi 'vokativo' [vokati.0o] En kelkaj lingvoj, kazo indikanta la alparolatan personon: [en] la titolo „Dio, benu Usonon!“, […] pro la komo, „Dio” estas interpretenda ne kiel subjekto, sed kiel vokativo, […] (kiel en la rusa formulo Boĵe, carja ĥrani) [1]; la ĉeĥa kiel fleksia lingvo uzas 7 deklinaciajn kazojn: 1. nominativo (žena virino) 2. genitivo (ženy de virino) 3. dativo (ženě al virino) 4. akuzativo (ženu virinon) 5. vokativo (ženo! virino!) 6. lokativo (ženě pri virino) 7. instrumentalo (ženou per virino) [2]. vokkazo 1. Monato, Michel Duc Goninaz: Ĵurnalisma deontologio2. Vikipedio, Ĉeĥa lingvo angle: vocative case, vocative beloruse: клічны склон bretone: vokativ, tro-c'helver bulgare: вокатив, звателен падеж ĉeĥe: pátý pád, vokativ ĉine: 呼格 [hūgé] france: vocatif germane: Vokativ, Anredefall, fünfter Fall greke: κλητική πτώση, κλητική hebree: יחסת הקריאה hispane: caso vocativo, vocativo hungare: megszólító eset ide: vokativo itale: vocativo japane: 呼格 [こかく] katalune: vocatiu koree: 호격 latine: casus vocativus malnovgreke: κλητική πτῶσις, κλητική nederlande: vocatief, vocativus, vijfde naamval norvege: vokativ pole: wołacz portugale: caso vocativo, vocativo ruse: звательный падеж slovake: piaty pád, vokatív ukraine: кличний відмінок, клична форма volapuke: kimofal, vokatif administraj notoj