^*ted/i ^BdV

(tr)

[ted.0i.PSI]
en:

KaÅ­zi lacecon kaj malagrablecon pro troa daÅ­ro, ripetiĝo aÅ­ abundo: jam tedas al mi aÅ­dadi pri li ^BdV ; en juneco logas, en maljuneco tedas ^PrV ; rabista knabino, al kiu tedis sidi hejme kaj kiu volis rajdi […], kien ŝia kaprico ŝin pelos [1]; ĝi naĝis kaj naĝis, kaj fine tiu naĝado tute tedis ĝin [2]; ĉar ŝi tedadis lin per siaj vortoj ĉiutage kaj turmentadis lin, lia animo morte laciĝis [3]; la penta vivo de la templo tedis lin, li eksopiris al festenoj, virinoj kaj bruo [4]. enuigielĉerpi¹, frustri, ĝeni, inciti, lacigi, naÅ­zi, turmenti

[ted.0a.PSI]
en:

Kiu kaŭzas tedon, lacan incitiĝon pro daŭro, ripetiĝo, unutoneco: teda kiel kulo; teda devo de vizito [5]; kelkaj tedaj pensiuloj [6]; amiko fariĝas teda, se li tro longe sidas en la domo de alia homo [7]; lia vizaĝo esprimis kvietan malĝojon [pro] la teda surtera vivo [8]; teda sento de fremda korpo, kvazaŭ en la okulo estus polvero ^FK .

[ted.0o.PSI]
en:

Sento de tiu, kiun io tedas: aŭskultante tion [li] sentis tedon [9]; kontraŭ ĉiu tedo ekzistas rimedo ^PrV . malpli da posedo, malpli da tedo ^PrV .

(ntr)

[ted.0igxi.PSI]
en:

Eksenti tedon, malagrablon pro tro daŭrinta afero: Mi instigos kontraŭ vin viajn amistojn, de kiuj via animo tediĝis [10]; finfine li tediĝas pro la moketoj de Sofia [11]; la senmajusklaj frazoj estas ofte tiom longaj, ke mi tediĝis [12]. enui