palatal/o palataloserĉi 'palatalo' [palata.0o] [palata.0o.konsonanto] Konsonanto aŭ kvazaŭvokalo, kies brueron naskas fermo aŭ malvastigo de buŝkanalo per alproksimigo de langa dorso al palato (j, nj, ŝ, ĵ): franca „ɥ“ (ekz. en „lui“) […] ne estas ia duoble artikulaciata labial-palatalo, sed anstataŭe rondigita palatalo, kio signifas ke ĝi havas sekundaran labialan artikulacion [1]. labialo, dentalo, velaro, glotaloRim.: Oni kelkfoje vidas la terminon gingivalo uzatan por la antaŭpalataj konsonantoj, speciale por ĵ, ŝ, ĉ, kaj ĝ. 1. Vikipedio, Labial-palatalo angle: palatal beloruse: палятальны гук ĉeĥe: kost patra, palatála, palatální kost france: palatale germane: Palatal, Gaumenlaut hispane: palatal hungare: ínyhang, palatális hang japane: 硬口蓋音 [こうこうがいおん], 口蓋音 [こうがいおん] nederlande: palataal perse: همخوان کامی pole: spółgłoska podniebienna portugale: palatal, consoante palatal rumane: consoană palatală ruse: палатальный звук, нёбный звук slovake: palatálna hláska svede: palatal, palatal konsonant ukraine: піднебінна кістка, палатальний приголосний administraj notoj ~o: Mankas dua fontindiko.