^*miel/o

Sukera substanco ellaborata de la abeloj el suko de floroj: kie estas mielo, tie muŝoj ne mankas ^PrV ; kiu havas abelojn, havas mielon ^PrV ; (figure) mielo sur lango, kaj glacio en koro ^PrV ; urson al mielo oni ne tiras per orelo ^PrV ; (figure) elirigi […] en landon, en kiu fluas lakto kaj mielo [1]; blankpaneto kun mielo [2]; kio estas pli dolĉa ol mielo [3]? ĉelaraj mielgutoj [4]; ne bone estas manĝi tro multe da mielo [5]; tien flugis la abelreĝino kun sia svarmo kaj demetis vakson kaj mielon [6]; la amo estas kiel la mielo: kun plezuro oni povas ĝin gustumi, sed oni ne povas sin bani en ĝi [7]; la kruĉoj de mielakvo estis malplenigitaj, kaj oni alportis aliajn [8].

1.

[miel.0a.de_mielo]

De mielo, el mielo: miela gusto, miela kuko; li vivis kun sia juna edzino ankoraÅ­ la mielan tempon (vd mielmonato) [9].

2.

[miel.0a.FIG]

(figure) Afekte nesincere dolĉa: miela voĉo; flati per mielaj vortoj; lango miela, sed koro kruela ^PrV ŝi […] per tirata miela voĉo komencadis longan parolon ^Marta . glata. allogi, vinagro.

Aro de vaksaj sesangulaj ĉeloj en abelujo kiuj enhavas la larvojn kaj en kiuj la abeloj staplas mielon: mi manĝis mian mielĉelaron, kiel ankaŭ mian mielon [10]; li etendis la pinton de la bastono […] kaj trempis ĝin en la mielĉelaro, kaj almetis sian manon al la buŝo [11].

Trinkaĵo el mielo, kutime fermentinta (vd mielvino): la mastro enverŝis grandan glason da trinkmielo [12]; ni trinku […] trinkmielon kaj Bremenan bieron [13]. mielakvo