^*majstr/o ^UV

1.

[majstr.0o.specialisto]

Kompetenta specialisto:

a)

[majstr.0o.korporacia]

Korporacie agnoskita metiisto kaj estro de grupo da laboristoj aŭ disĉiploj: nun mi sendis homon saĝan kaj kompetentan, mian majstron Ĥuram [1]; la patro rekomencis sian tajloran laboron, kaj la filo eklaboris ĉe majstro [2].

b)

[majstr.0o.lertulo]

(figure) Persono lerta kaj sperta en iu metio, fako, okupo: certe, ŝi daŭrigis, tiu kombino estas majstre elpensita sed, krimulo, ci ne min kalkulis en la plenumado de cia projekto [3]; tie staris nuda belega virino, tiel bela, kiel povis krei nur la naturo kaj la plej granda majstro de marmoro [4]; „Eterna bukedo“ restis dum jaroj la libro, kiun mi plej ofte utiligis por montri al kleraj pridemandantoj, kion kapablas esperanto en la manoj de majstro [5]; alia tre grava stilmajstro, teoria kaj praktika, estis la lingvisto Theophile Cart [6]; kiel inteligenta vortmajstro kaj bone informita aktivulo li vivigus la diskutojn tie [7]; okaze kunvenis kvar sinjoroj, grandaj majstroj kaj amantoj de mensogado [8]; koniĝas majstro laŭ sia verko ^PrV .

2.

[majstr.0o.titolo]

Respektotitolo: „Vivo kaj opinioj de majstro M'saud“ (romano de Jean Ribillard) [9].

a)

[majstr.0o.maestro]

Respektotitolo donata de la publiko al granda belartisto, ekzemple muzikisto aŭ pentristo: la malnovaj majstroj (grandaj pentristoj de la 13a–17a jarcentoj); ankaŭ la konsilisto konsentis, des pli ĉar la komponaĵoj de la juna majstro trovis favoron antaŭ lia severa juĝo [10].

b)

[majstr.0o.rabeno]

Respektotitolo donata de disĉiploj al sia instruisto: kaj ili diris al li: Rabeno (tio estas, majstro), kie vi loĝas [11]?

c)

[majstr.0o.Zamerhof]

Respektotitolo kiun iuj esperantistoj donas al Zamenhofo: nomu min per mia nomo, nomu min fondinto de la lingvo, aŭ kiel vi volas, sed mi petas vin, ne nomu min plu „majstro“, ĉar per tiu morale tro liganta nomo vi malliberigas nian aferon [12]; La famon, ne brue, Nur poste, malfrue, Simile al eĥo de mortkrio Mallonga sciigo alportis: „La Majstro mortis!“ [13].

magistro

[majstr.0ajxo.KOMUNE]

Verko inda je majstro, origine la laboraĵo farita kiel fina ekzameno por fariĝi majstro: majstraĵoj el kupro kaj fero [14]; via majstroverko ne valoras multe, ĝi estas malnova kaj malbona tableto [15]; pomaditaj, parfumitaj, brilantaj, bonodorantaj, torditaj en formo de misteraj ringoj […] ili prezentis majstraĵon de la friza arto ^Marta ; la aĉetanto havis vizaĝon […] iom embarasitan, kredeble de la elekto, kiun li devis fari inter la objektoj, el kiuj ĉiu estis majstraĵo ^Marta ; (figure) Viktoro, estis la plej granda ĝojo de lia vivo […] la majstraĵo de lia tuta kariero [16]; „Ĝi estas majstroverko.“ „Majstroverko – ĉu? Tio estas interesa.“ Li ridis skuante la ventron [17].

1.

[majstr.sub0o.metilernanto]

Metilernanto, sukcese fininta sian lernotempon per farado de la submajstra laboraĵo, kaj ordinare, por plispertiĝi ekmigras: ju pli alproksimiĝis la tempo, kiam li estis fariĝonta submajstro, des pli klare li sentis en sia animo, ke li kore amas Anjon [18]; morgaŭ, tio estas kiam mi fariĝos submajstro, mi iros mian propran vojon, kaj tiam la aliaj min plu ne interesos [19]; laborinte unu jaron kiel submajstro kaj ŝparinte kelkajn dolarojn, mi edziĝis kun mia Mario [20]. metilernanto

2.

[majstr.sub0o.framasono]

La meza el la tri framasonaj rangoj.

[majstr.eklezi0o.ORTO]

En la orienta kristanismo, persono kiu grave influis la eklezian doktrinon: Johano la Orbuŝa estas ekumena majstro kaj patro de la Eklezio; en ortodoksismo la titolo „patro de la Eklezio“ estas pli honora ol „eklezimajstro“; en ortodoksismo la lasta „patro de la Eklezio“ estas Johano la Damaskano, post kiu aperis grandaj eklezimajstroj Simeono la Nova Teologo kaj Gregorio Palamo.

La ludanto de la unua violono en koncerto, okaze transprenanta funkcion de dirigento: de tempo al tempo ili rigardis al la koncertmajstro (la unua violonisto), kaj ĉio pluiris glate, ĝis tiam ili estis ludintaj malcerte, vane atendante la dirigentan geston, sed nun ili ekludis memstare, sekure, perfekte [21].