lant/e lanteserĉi 'lante' [lant.0e] Malhaste, malrapide: Rafo lante etendis la manojn kaj leĝere tenlevis dumane tiun lotusfloron [1]; li prenis sian tekon, kaj lante elvagoniĝis [2]; Karlo lante levis sian plenan glason [3]; foriras lante mi sur remboato kiel nubet' senzorga trans la bluo [4]. urĝa, trankvila1 1. Shi Chengtai: La kompensa kiso, Monato, 1995/06, p. 272. Konstanten Krysakov: Kota akvo, Monato, 2000/03, p. 283. Julian Modest: Vetiha, Monato, 2001/02, p. 264. Monato, Carlo Minnaja: Resume de l' mio beloruse: павольна ĉine: 慢悠悠 [mànyōuyōu], 安閒 [ānxián], 悠然 [yōurán], 慢条斯理 [màntiáosīlǐ], 慢條斯理 [màntiáosīlǐ], 逍 [xiāo] germane: gemächlich pole: powoli, pomału, wolno rumane: încet, cu liberă, agale administraj notoj