labil/a labilaserĉi 'labila' [labil.0a] [labil.0a.malstabila] Malstabila; facile perdanta sian ekvilibron, bonstaton: homo kun labila sano [1]; patologia labileco [2]; kiam kaj plezuro kaj doloro okazas en la psiko temas pri labilaj emocioj [3]; en tiu strange labila animstato, kiam la spirito ŝvebas inter maldormo kaj eksonĝo, en mia ekscitita fantazio riveliĝis malpudoraj seksludoj [4]. egalanima, firma, konstanta2ŝanceliĝi 1. La Ondo de Esperanto, 2003, № 2 (100)2. La Ondo de Esperanto, 2003, № 5 (103)3. Platono: La Respubliko (πολιτεια), Parto Naŭ4. Valdemar Vinař: La skandalo pro Jozefo, Plendoj de Jozefo arestita angle: unstable beloruse: лябільны, нестабільны, хісткі ĉine: 婀 [ē], 不稳 [bùwěn], 不穩 [bùwěn], 不稳定 [bùwěndìng], 不穩定 [bùwěndìng] france: instable germane: labil, unbeständig japane: 不安定な [ふあんていな] administraj notoj