^*juk/i ^PV

(tr)

1.

[juk.0i.KOMUNE]

Korpe inciti, kvazaŭ per multaj piketoj, kaŭzante deziron sin grati: (figure) grati iun, kie jukas al li (flati ĉe konate malforta flanko).

a)

[juk.0i.kauxzo]

Kaŭzi incitan senton en korpoparto: la ŝtrumpo jukas min; s-ino Baniko havas aknojn, kiuj jukas ŝiajn femurojn kaj ventron ^KrB ; ŝi sciis, ke stranga nevuso nek jukanta nek doloriga aŭguras problemon [1].

b)

[juk.0i.sento]

Ricevi incitan senton en korpoparto: kie jukas, tie ni gratas ^PrV ; jukis ŝin la vizaĝo kaj precipe la frunto super la brovoj [2]; (figure) via haŭto videble jukas, sed mi ne konsilas peti min, ke mi vin gratu ^QuV .

2.

[juk.0i.tenti]

Tenti; ĝene instigi al io; ne lasi trankvila: tiklas kaj jukas al mi en la malantaŭaj piedoj, kvazaŭ mi devus naĝi [3]; jukas la konscienco riproĉanta [4]; (figure) venos tempo, kiam oni […] havante jukantajn orelojn, amasigos al si instruantojn, laŭ siaj deziroj [5]; li babilis kun mi, ĉar kredeble lia lango jukis ^PatrojFiloj ; ŝin jukis la senpacienca deziro ion komuniki, sed la ĉeesto de infanoj ŝin malhelpis ^ChC ; lin jukas verki por legantocentoj [6]; [jen] ekjukas la poŝtelefono [7]; kiam oficialulo, funkciulo, respondas al demando per „komenti mi ne volas“, tiam jukas la ĵurnalista nazo: jen iu, kiu volas ion kaŝi [8]; (figure) la mano lin jukas (li volonte batus, ŝtelus ks) ^PrV .

ĝeni, tikli

[juk.0a.KOMUNE]

Kiu jukas: grati la jukantan vangon; mi sentas jukajn brulojn ^LSB ; (figure) de tie venas juka zumo de gajaĉa muziko ^MkM ; trankviligi jukan haŭton [9]. tikla

[juk.0o.KOMUNE]

Sento de piketoj en la haŭto, kaŭzanta deziron sin grati: de pluraj tagoj li sentas malagrablan jukon ĉe sia vira organo ^KrB ; pro netolerebla haŭta juko, karakteriza por la malsano, la bestoj frotiĝas kontraŭ ĉiuj malmolaj objektoj [10].