-
Nomo de la dek unua litero de
la Esperanta alfabeto:
nomoj de la literoj: [...] fo, go, ho, ĥo, i, jo,
[...]
[1]
.
Rim. 1:
Oni legas en la PIV-oj kaj aliaj aÅtoritataj libroj, ke
«La Lingva Komitato aprobis en 1921 la laÅvolan anstataÅigon de
Ä¥o per k âen la okazoj, kiam Äi senpere sekvas post la
litero râ. Nuna tendenco vastigas tiun permeson al aliaj
vortoj.» Fakte formala decido pri tio en la jaro 1921ª ne okazis
[2].
Rim. 2:
Iuj opinias, ke la tendenco k-igi ĥo-on estas etnocentrisma fare
de anoj de lingvoj, kiuj ne konas la sonon.
Rim. 2:
La litero Ä¥o estas fundamenta: maloftigo de Äia uzo, celanta
Äian malaperigon el la lingvo, estas kontraÅfundamenta.
Rim. 3:
La distingo inter k kaj ĥ, responda al la greka-latina distingo
inter c kaj ch, estas utila por rekoneblo kaj nekonfuzeblo de la
scienca terminaro. Vd notojn Äe
Ä¥ilo, Äilo,
kinino,
kromo.
Ä¥o-fobio
Aldoni tradukojn al ReVo: