^*gri/o ^UV

1.

[gri.0o.KUI]

Senŝeligita kaj malfajne pistita greno, hordeo, fagopiro k.a.: tritiko, sekalo, hordeo, aveno, rizo, maizo, poligono, spelto, milio k. t. p. en iliaj prilaboraĵoj en formo de faruno, grio, makaronoj, vermiĉeloj, pano ^FK ; lia edzino prenis kaj sternis kovrotukon super la aperturo de la puto kaj ŝutis sur ĝin grion, por ke oni nenion rimarku [1]; ŝi […] kudris malgrandan beletan saketon, kiun ŝi plenigis per delikata poligona grio kaj alligis al la dorso de la reĝidino, ŝi faris en la saketo malgrandan truon, tiel, ke la grio povis ŝutmarki la tutan vojon, kiun la reĝidino trapasus [2]; la juna vidvino […] aĉetis iom da butero, grio kaj malgrandan poteton ^Marta .

Rim.: Tiu ĉi estas la fundamenta senco de „grio“.

2.

[gri.0o.semolo]

Krude muelita tritiko, semolo: sed multe pli impone estas, ke en ĝi ni ricevas varman kaĉon el grio [3]; miksaĵo de faruneca substanco (rizo, maizamelo, grio aŭ similaĵo) kaj lakto […] post malvarmiĝo, servita kiel deserto [4].

[gri.0ajxo.KUI]

Kaĉo el grio: la virino akceptis ilin ambaŭ eksterordinare afable, kovris longan tablon kaj donis al ili grandan pladon da griaĵo [5]; oni surtabligos griaĵon kaj karbonadon [6]; plado da griaĵo kaj glaso da lakto ^Marta ; la aspekto mem de la griaĵo estis naŭza [7].