¹diakon/o ^JED

[diakon.0o.KRI]

Kleriko, helpanto de sacerdoto: [mi] raportos ĉion al vi Tiĥiko, la amata frato kaj fidela diakono en la Sinjoro [1]; la evangelio […] estas predikita tra la tuta kreitaro sub la ĉielo, kaj [t]ies diakono mi, Paŭlo, fariĝis [2]; diakonoj devas esti seriozaj, ne duflanke parolantaj, ne tro amantaj vinon, ne avidantaj malhonoran gajnon [3]; mi rekomendas al vi nian fratinon Febe, kiu estas diakonino de la eklezio [4]; zorgu pri la diakoneco, kiun vi ricevis en la Sinjoro, por ke vi plenumu ĝin [5]; li estas diakono malriĉa, ricevanta apenaŭ tricent rublojn da salajro dum la jaro [6].