bakalaÅr/o bakalaÅroserÄi 'bakalaŭro' [bakala.0o] Posedanto de la plej malalta universitata titolo: la bakalaÅro komencis paroli latine [1]; li studis en la praga universitato, en 1393 li fariÄis bakalaÅro, en 1396 magistro de liberaj artoj [2]; la novaj universitataj gradoj estu bakalaÅro (ses-semestra studado), magistro (pliaj du aÅ kvar semestroj) kaj doktoro [3]; kariero kadre de la bakalaÅra nivelo [4]. abituriento, magistro Rim.: LaÅ BL: (en la senco de lernej-fininto) prefere diru lernejfininto. 1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, GaloÅoj de feliÄo2. JiÅà Patera: Johano Hus â Äu ne plu herezulo?, Monato, 2000/08, p. 193. Monato, Walter Klag: Reformo fuÅita, 20104. Monato, Hugo Mora: Instru-taksilo, 2005 angle: baccalaureate, bachelor's degree holder beloruse: бакалÑÑ bretone: bachelour (skol-veur) france: bachelier (personne reçue au premier examen du supérieur) germane: Bakkalaureus, niedrigster akademischer Grad in den angelsächsischen Ländern hebree: ×××ר ת××ר ר×ש×× hispane: bachiller hungare: baccalaureus katalune: llicenciat nederlande: licentiaat (Belgio), doctorandus (Nederl.) pole: bakaÅarz, licencjat ruse: Ð±Ð°ÐºÐ°Ð»Ð°Ð²Ñ slovake: bakalár ukraine: Ð±Ð°ÐºÐ°Ð»Ð°Ð²Ñ administraj notoj