aprez/i ^PIV1 , aprec/i ^PIV1

(tr)

[aprez.0i.KOMUNE]
en:

Ŝati¹, pozitive taksi la valoron aŭ gravecon de io, la kapablojn de iu; rigardi kiel atentindan, valoran, gravan aŭ multkapablan: sed vi estis malfeliĉa, kaj mi oferis min, esperante ke iam vi aprezos mian oferon [1]; dudek fojojn mian vivon, eĉ la honoron, mi metos sur la karton... sed mian liberon mi ne vendos. Kial mi tiel aprezas ĝin? [2]; nur en tiu supera stato de l' memkono la homo povas aprezi la justecon de Dio [3]; ni bezonas tiom da intelekto por toleri la mankojn de la aliuloj kiom necesas por aprezi iliajn bonkvalitojn [4]; tiu multe pli aprecas la eksteran perfektecon de fruktoj: rondan formon, ruĝan koloron, saman grandecon [5]; tiu tipo, kiu konversacias kun nekonatoj en la tramo – tiu tipo, kiun mi tiom aprecas ekzemple en Kopenhago [6]; multaj ilustraĵoj el kodeksoj helpas la okulon apreci la verkon [7]; ĝi estas speciale aprecinda pro la intereso de la temoj sociaj, politikaj, beletraj [8]. estimi

[aprez.0o.KOMUNE]
en:

Ŝata konsidero de io rigardata kiel valora, grava, bela, kaj pro tio atentinda: s-ro Newell prelegis pri „la aprezo literatura“ – temo pri kiu li plene rajtas doni konsilojn [10]; li eble intencis impresi min pri sia supereco en la aprecado de belarto [11]. gusto⁴