^*ankaÅ­^UV

[ankaux.0.KOMUNE]

(adverbo)
Kaj plie, same, egale kiel aliaj: mi dankas vin por la prunto [kaj] mi petas vin ankaŭ poste prunti al mi, kiam mi bezonos monon [1]; kie estas la knabinoj? ― ili ankaŭ estas en la ĝardeno [2]; lia edzino tre amas miajn infanojn, mi ankaŭ tre amas iliajn (infanojn) [3]; anstataŭ la vorto „je“ ni povas ankaŭ uzi akuzativon sen prepozicio [4]; mia frato ne estas granda, sed li ne estas ankaŭ malgranda [5]; li esprimis la deziron, ke lia verko […] enhavu ankaŭ parton Esperantan ^PrV ; amiko de amiko estas ankaŭ amiko ^PrV ; ŝi manĝis, kaj ŝi donis kune ankaŭ al sia edzo, kaj li manĝis [6]; ankaŭ dum ridado povas dolori la koro [7]; kiu aŭdis unuan, ankaŭ aŭdu la duan ^PrV ; ankaŭ diablo tondron suferos ^PrV .

PMEG: AnkaÅ­

[ankaux.0a.KOMUNE]

Plia, kune aperanta: ni plu simpligu per la supozo ke tiuj kostoj samas por la du grupoj […] ni faru la ankaŭan supozon ke la du grupoj havas saman distribuon de personaj kostparametroj kaj saman nombron de anoj [9];

[ankaux.ne_sole_sed_0.KOMUNE]

Krom ĉi tio... plie tio alia...: ne sole en naturaj lingvoj, sed ankaŭ en lingvo artefarita ĉio, kio estas uzata de la plimulto da bonaj verkistoj, devas esti rigardata kiel bona ^LR ; li ne nur meditis, sed ankaŭ kvazaŭ laŭte meditis, ne kaŝante de ŝi siajn pensojn [10].