^*agac/o

[agac.0o.FIZL]

Malagrabla, incita sento ĉe la dentoj aŭ ĉe la nervaro, pro acido, malvarmo, akra bruo ks: la […] nobeluloj sentis agacon ĉe la penso, ke ilia kamparano povus resti senokupa kvindek tagojn en la jaro [1]; en la nordo la akvo fariĝas ŝtono, kaj la vaporo ‐ blanka salo, kiu tamen havas neniun guston, sed pinĉas la fingrojn kaj agacigas la dentojn [2].

Sentiganta agacon, (en figura senco) inciton: ĉion mi atendis, nur tion ne […] mi sentis ian strangan, agacan guston malantaŭ la aferoj ^VaK ; li ja venis kadre de oficiala enketo kaj povos klarigi la situacion – sed la afero tamen estis agaca: neniam bone impresas al la ĉefoj kiam oni ŝajne trouzas sian policanecon ^ChB ; damne, Eternulo, vi fakte ĉion povas, se el nura ripo de nia prapatro vi kapablis elsorĉi tian belegaĵon agace efikan ^SkandalJozef . acida, adstringa, dolora, pika²

(tr)

1.

[agac.0i.dento]

Kaŭzi agacon, iriti, forte juki: Dio manĝon donacis, sed la dentoj agacas ^PrV ; la dentoj agaciĝos ĉe tiu, kiu manĝis la nematurajn vinberojn [3].

2.

[agac.0i.inciti]

Inciti¹: ŝia certeco, ke mi trovos solvon, ne tuŝis min flate, sed nur agacis miajn nervojn ^KrM ; min tiuj bruoj ĉiufoje ĉagrenas kaj agacas ^MortulŜip ; ĉiam plaĉis al ŝi esti la unua portanto de novaĵo, agacis min ŝia kontenta esprimo [4].