^*ŝmac/i ^UV

(sonimito)

Bruo kiel ĉe subita lipmalfermo (kiso, maĉo): Ŝmac', survango aŭdiĝis en vic-ordo tia, ⫽ Kiel vorto post vorto, unu post alia [1]; ŝi kisetas la genuon de Joĉjo (ŝmac') [2].

1.

(ntr)
Brui kiel ĉe subita malfermo de la lipoj, ekz-e ĉe forta kiso, brua manĝado, eltiro de piedo el ŝlimo k.s.: li time kraĉotusis kaj ŝmacis per la lipoj [3]; la pezaj paŝoj nun preteriris la domon, nur la mallaŭtiĝanta ŝmaco de la koto aŭdiĝis [4]; [li] per avida ŝmaco fumadis dum studentaj jaroj [5]; kiam Leopoldo vidis, ke sur la frunto de lia edzino pasas unu el tiuj ombroj, kies kaŭzon li tro konis, li havis neniun malfacilecon por ĝin vaporigi per blovo de ŝmacado [6]. langoklaki, maĉi, suĉi

2.

(tr)
Ŝmace manĝi, kisi: kelkaj el ili melankolie ŝmacis pomojn ^Metrop ; du bone nutritaj bovinoj, apatie ŝmacantaj fojnon ^Metrop ; ŝi do saltis al lia kolo kaj lin pasie ŝmacadis, balbutante mallaŭte [7].