^*prokrast/i ^UV

(tr)

Transmeti al pli malfrua tempo agon, kies tujan plenumon oni rezignas: la junulo ne prokrastis fari la aferon, ĉar li deziris la filinon de Jakob [1]; ili estis elpelitaj el Egiptujo kaj ne povis prokrasti, kaj ili eĉ ne pretigis al si manĝaĵon [2]; fine mi devis lin peti, ke ni iom prokrastu la refreŝigon de la rememoroj [3]; ĉu ne estos pli bone prokrasti la diskuton ĝis post la vespermanĝo [4]? li komencis prokrasti, per voĉo kune tremanta […] li deklaris, ke la momento ankoraŭ ne alvenis [5]; ni ne prokrastu, prokrastas nur malsaĝuloj kaj trosaĝaj [6]; flarante interesegan artikolon, la ĵurnalisto senŝancele prokrastis sian vojaĝon [7]; prokrastita ne estas perdita ^PrV ; ne prokrastu ĝis morgaŭ, kion vi povas fari hodiaŭ ^PrV . malfruigi, formeti, forŝovi

Ago prokrasti; malfruo estiĝanta per tiu ago: ili kunvenis ĉi tien, mi faris nenian prokraston [8]; ho, kiom multe da tempo mi perdis per la prokrasto [9]! supera oficiro kondamnita al morto kun dujara prokrasto [10]; la plej malgranda prokrasto povus fari min furioza [11]; ĉiu minuto de prokrasto kompromitas la sukceson [12]; kiam ĉi tiu direktoro aŭdis mian nomon, li sen prokrasto per telefono priparolis mian proponon kun la estraro [13].

Kiun oni povas prokrasti, portempe ne fari, ne okazigi: neprokrasteblaj okupoj kaj la personaj zorgoj ^Marta ; la reprezentanto de la Transporta Trusto penis konvinki la kunvenon, ke la konstruado de l’ metropoliteno estas prokrastebla ĝis la 1938 jaro ^Metrop ; la malnova-nova kabineto havas du neprokrasteblajn farendaĵojn [14]. urĝa

Tuj: Jesuo do diris al li: kion vi faras tion faru senprokraste [15]; kurieron mi sendos senprokraste [16]; la kronprinco [...] sendis ordonon senprokraste resendi la virinojn en la urbon [17]. senhezite, senpere, sammomente