opozicio
- 1.
Tuto de tiuj homoj, de tiuj grupoj aŭ partioj,
kiuj kontraŭas la politikon de registaro, de estraro:
en la parlamentoj, la oratoroj de la opozicio, dezirantaj malakceptigi iun
projekton de la registaro, parolas dum pluraj tago […]
(vd obstrukco) kun la sola celo
malhelpi la laboron de la parlamento
[1];
la registaro prezentis relative bonan leĝoprojekton
de impostado kaj serĉis kompromison kun la opozicio
por reformi la leĝan pensi-asekuron
[2].
- 2.
-
Kontraŭstaro al la politiko de la registaro aŭ al la
direktado de partiestraro:
la opozicio de la altranguloj, tre forta antaŭ kelke
da monatoj, hodiaŭ eksilentis kaj cedis la lokon
al senlima humileco
Far1
;
[ili] disvolvis instinktan opozicion kontraŭ ies persona monopolo
[3].
- 3.
-
Rekta kontraŭeco, videbla kontrasto de du
malsamaj elementoj.
- a)
Kontrasto inter du fonemoj pro malsama sona trajto:
la opozicio /i-u/ dependas de antaŭeco kaj rondeco
[4].
- b)
Kontrastiga kunigo de kontraŭsencaj vortoj de sama gramatika rolo:
opozicio estas kunigo de vortoj, kiuj laŭ sia kutima signifo estas kontraŭaj unu
al la alia: freneze saĝa, terure bela
[5];
la kontrasto estas pli forta, pli evidenta ĉe antitezo ol ĉe opozicio
[6].
oksimoro
1.
Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
2. S. Maul: Monato, Germanio
3. Ivo Lapenna, Tazio Carlevaro kaj Ulrich Lins: Esperanto en Perspektivo, Kvara Parto
4. J. Wells: Lingvistikaj aspektoj de Esperanto, 1989
5. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
6. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
2. S. Maul: Monato, Germanio
3. Ivo Lapenna, Tazio Carlevaro kaj Ulrich Lins: Esperanto en Perspektivo, Kvara Parto
4. J. Wells: Lingvistikaj aspektoj de Esperanto, 1989
5. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
6. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
- angle:
- opposition
- beloruse:
- апазіцыя
- ĉine:
- 在野党 [zàiyědǎng], 在野黨 [zàiyědǎng], 野党 [yědǎng], 野黨 [yědǎng]
- france:
- opposition
- germane:
- Opposition
- hungare:
- ellenzék, oppozíció
- japane:
- 反対 [はんたい], 対立 [たいりつ], 反対派 [はんたいは], 野党 [やとう], 衝 [しょう], 逆位相 [ぎゃくいそう]
- nederlande:
- oppositie, tegenstand
- pole:
- opór, opozycja, przeciwstawienie
- portugale:
- oposição
- rumane:
- opunere, opoziție
- ruse:
- оппозиция
- ukraine:
- бути в опозиції, протистояння, опозиція, протиставлення
opozicii
(x)
- 1.
- Agi kiel opozicio: opozicii la principojn, al la principoj de la partio; la ĉefopozicia partio denove komencis efike opozicii, tiel ke sendube gajnas demokratio en la brita parlamento [7].
- 2.
- Kontraŭstari, oponi: en la 80-aj jaroj TEJO estingiĝis kiel fonto de novigaj ideaj impulsoj por la movado […], anstataŭ opozicii la nuna TEJO provizas UEA per laŭtaj postuloj pri mono [8].
- angle:
- oppose
- beloruse:
- 1. быць у апазіцыі 2. працівіцца, супрацьстаяць
- ĉeĥe:
- být v opozici, odmlouvat, odporovat, oponovat, vzepřít se
- ĉine:
- 对立 [duìlì], 對立 [duìlì], 強烈反對 [qiánglièfǎnduì], 强烈反对 [qiánglièfǎnduì], 抗拒 [kàngjù], 抗击 [kàngjī], 抗擊 [kàngjī], 撄 [yīng], 攖 [yīng]
- france:
- s'opposer (politique)
- germane:
- 1. opponieren 2. in Opposition stehen
- hungare:
- 1. ellenez, ellenzékben van 2. ellenáll
- japane:
- 反対する [はんたいする], 対立する [たいりつする]
- nederlande:
- oppositie voeren
- pole:
- być w opozycji do czegoś
- portugale:
- opor-se
- rumane:
- fii în opoziție cu ceva
- ruse:
- 1. быть в оппозиции 2. противиться, противодейство вать
- slovake:
- byť v opozícii, odporovať, oponovať
- ukraine:
- бути/знаходитися в опозиції, чинити опір, протидіяти, противитися
opoziciulo
- beloruse:
- апазіцыянэр, апанэнт (палітычны)
- ĉine:
- 政敌 [zhèngdí], 政敵 [zhèngdí]
- germane:
- politischer Gegner, Opponent
- japane:
- 反対者 [はんたいしゃ], 反対派 [はんたいは]
- pole:
- opozycjonista