^*lul/i ^PV

(tr)

1.

Dormigi, trankviligi per balanceta movado, precipe infaneton: la maljuna homo sidis kaj lulis la infanon, kaj la patrino sidiĝis sur la seĝo tute apude [1]; kiam ĉiujn jam lulis la dormo kaj la princino iris en la bandomon, li saltis al ŝi kaj ŝin kisis [2]; ŝi lasis sin luli en la brakoj de sia amato, redonante liajn karesojn [3]; la egalritmaj paŝoj de la soldatoj lulis lin al dormo [4]; la malvarmo de la nokto lulus vin en la morton [5].

2.

Harmonie balanceti: la ventoj ludis kun ili, […] portis iliajn flugdrakojn al la altoj kaj lulis ilin mem sur la suproj de la arbokronoj [6]; foje-foje orfolio lulas sin malsupren por fine halti antaŭ la piedo de la promenanto [7]; urbo kuŝanta apud la Mezamaro, kies ondoj lulis plej gravajn civilizaciojn [8]; ŝi ridetas kaj lulas sian grandan, muskolan korpon [9]; friska vento lulis la branĉojn de la arboj en la parko [10]; la Pacifika maro komencis luli ilin, tien-reen inter la ŝtonoj [11].

3.

(figure) Kvietigi, kvazaŭdormigi: la amo de Amalio lulas lin en la ventegoj [12]; poste lulos vin la dolĉa forgeso pri la antaŭaj embarasoj [13]; la revo, kiu povis luli nian doloron, fariĝis tute neefektivigebla [14]; senlima feliĉo de ripozo lulis miajn ekscititajn nervojn [15].

1.

Infanlito balancebla, per kiu oni povas luli: tutajn tagojn sidis ĉe la lulilo de sia filo [17]; ŝi kantis pri la ĉagrenoj, kiuj persekutas la homan genton de la lulilo ĝis la morto [18]; tio estis lia poeta talento, kiun Dio donace metis al li en la lulilon [19]; li sin direktis al la komoda tirkesto aliformigita en lulilon, kaj longe rigardadis la estaĵeton [20]. lulseĝo

Gustav Adolf Hessl: Ĉe La Lulilo
PD  [21]

2.

(figure) Naskiĝejo, kovejo: Egipto, […] lulilo de la civilizacio [22]; Germanujo […] estas la lulilo de la ideo de lingvo internacia [23].