^*krak/i ^UV

(ntr)

Brui seke pro ŝirado, krevado aŭ rompado: la hela fajro gaje krakadis [1]; krakis pafo post pafo [2]; vi rekompence donis krakantan vangofrapon [3]! kafmuelilo […] komencis krakadi [4]; la malgranda Niko krakadis tiam per sia vipo [5]; pezaj radoj krakis obtuze ^Marta ; ventego krakiganta la arbojn [6]; ekkrakis frapo de tondro, tiel profunda, tiel terura, kian neniu iam aŭdis [7]; [ili] krakmanĝetadis la maldikajn macojn [8]; [li] parolis plue kun krakanta (ridkrakanta) tono de gajigisto [9]; li mensogas tiel, ke la muroj krakas ^PrV .

(sonimito)

Sono de krevo, de rompo: krak! ekĝemis la ovoŝelo [10]; krak', krak'! ekbruis ĉiuj mebloj [11]; „krak!“ la silikvo krevis, kaj ĉiuj kvin pizoj elruliĝis [12].

Bruo de io krevanta, rompiĝanta: vitra pordo […] fermiĝis kun laŭta krako ^Marta ; tondra krako [13]; estis krako, kvazaŭ ĉe la ĉielbarelo krevis ringego [14].

Rim.: Ĉe unuopa bruo oni preferas uzi „krako“, dum ĉe ripetoj pli konvenas „krakado“: krakado de la teleroj kaj pladoj [15].

krako (drogo)

(ntr)

Eligi mallaŭtan ripetitan krakon: estis tiel malvarme, ke la neĝo kraketis sub la piedoj [16]; la sekaj folioj kun kraketo dispeciĝis sub la piedoj [17]; la hajlo kraketas sur la tegmento; ŝi prenis rozan sukeraĵon kaj, kraketigante ĝin en siaj blankaj dentoj ^Marta krepiti, susuri

(ntr)

Rompiĝi kun krako; eksplodi: (figure) vualo pruvema subite diskrakis kaj koro elsaltis nude [18]; (figure) kiam la Habsburga imperio diskrakis (dispeciĝis), la ĉeĥa popolo iĝis sendependa regno. detruiĝi, disfali, disrompiĝi, frakasiĝi, krevi¹

(tr)

Eniri kaj instaliĝi en malplena loĝejo, kiun oni ne proprumas: inter politikaj partioj grandaj kaj etaj, sindikatoj, […] enkrakistoj, edukaj organizaĵoj ktp. oni kalkulis pli ol 200 kolektivojn kaj asociojn [19]; ĵus estis akuzita la estro de „Junsocialista Partio“ pro enkrakado de domo [20].

Rim.: Tiu vorto ŝajnas al mi pli idiomaĵo ol jura fakvorto [Wolfram Diestel]