^*eter/o

1.

Iu el klaso de organikaj kombinaĵoj konsistantaj el du hidrokarbidaj radikaloj, interligitaj per atomo de oksigeno: R-O-R': etil-terciar-butil-etero (ETBE) estas produkto venanta el petrolo, kiu estis aldonita al benzino en Usono [1].

2.

La plej vaste konata etero¹, C₂H₅OC₂H₅ (dietiletero), tre facile vaporiĝanta fluaĵo, uzata en medicino kiel anestezilo (ĉ. 1800 - 1950) kaj solvilo: la servistino estis sendita al la farmacisto por aĉeti eteron ^KPr ; mi flaris menton, eteron, eĉ sulfuron ^VaK ; injektilo ekbrilis en la manoj de la kuracisto, […] ekodoris je etero, Ivano moliĝis en la manoj de la kvar homoj ^MkM .

3.

Laŭ Aristotelo, la kvina elemento (vd kvintesenco), ĉiela, netransformiĝanta, troviĝanta trans la orbito de la luno: apenaŭ la steloj ekellumis el la klara etero, li eksentis novan vivon ^DL ; la animo sin levas tra la etero supren, al la brilantaj steloj ^FK .

4.

De la 17a jc en fiziko, senpeza elasta substanco, kiun oni supozis penetri ĉiujn korpojn kaj transsendi la diversajn formojn de energio: la homo povas ĉion kompreni: kiel vibras la etero kaj kio fariĝas sur la suno [2].