eksklamaci/o ^PIV1, eksklam/o

eksklamacio, eksklamo

(malofte)

: Patosa ekkria, pasia esprimo: li […] aŭskultas la amajn eksklamaciojn de sia amiko [1]; afekciaj perceptoj povas esti tre bone esprimataj per nelingvaj rimedoj: voĉ-altigo, eksklamoj (aĥ!, oj!), vizaĝesprimoj, gestoj [2]; eksklamacioj kutime komenciĝas per iu interjekcio: ho! ve! fi [3]! por indiki la gradon de la falo de la moderna civilizo oni povus ne uzi laŭtajn eksklamaciojn kaj fortajn esprimojn, sufiĉas mencii, ke […] [4]. interjekcio, vervo

1. A. Puŝkin, trad. A. Korĵenkov: La pika damo, 2003-2010
2. Ivo Lapenna, Tazio Carlevaro kaj Ulrich Lins: Esperanto en Perspektivo, Dua Parto
3. Ivo Lapenna: Retoriko, Dua Parto
4. La Ondo de Esperanto, 2003, № 10 (108)

: Patose, pasie ekkrii: „ho, kara kamarado“, mi eksklamaciis, „kiom urĝe necesas ke […]“ [5]; subite unu el la gastoj, dika bakisto, levis la glaseton kaj eksklamis: „je la sano de tiuj por kiuj ni laboras“ [6]. deklami, emfazi, tamtami

5. Platono: La Respubliko (πολιτεια), Parto Kvin
6. La Ondo de Esperanto, 1999, No 6 (56)