^*afer/o ^PV

1.

Okupo, laboro aŭ tasko kiun oni faras aŭ intencas fari: la afero ne urĝas ^PrV ; la obeado al la personaj gustoj en tiel komuna afero, kiel la nia, estas tre malutila[1]; en tiu ĉi lernejo la infanoj estas edukataj tre bone, ĉar la lernejestro sin okupas je sia afero kun amo [2]; faru vian aferon, Dio zorgos ceteron ^PrV ; aranĝi la aferon [3]; nun ni transiru al la afero (al la diskutata temo); al la afero! ^PrV ; pri kio estas la afero? ^PrV ; saĝa tenas aferon, malsaĝa esperon ^PrV ; zorgu pri viaj aferoj!; estas lia afero (tio koncernas lin) skribi al lia patro; li forveturis por unu tago pro tre grava afero [4]; min ne tuŝas la afero, mi staras ekstere ^PrV .

2.

Socia interago:

a)

Io koncernanta publikajn interesojn: tio estas ŝtata afero; ministro pri internaj, eksterlandaj aferoj; mi formetas de mi ĉian oficialan rolon en nia afero [5].

b)

Io koncernanta privatulojn aŭ publikajn personojn, aparte traktata de oficialaj instancoj aŭ gazetaro; precipe juĝafero: defendu aferon de vidvino [6]; formeti la aferon en la keston de forgeso ^PrV ; se saĝa homo havas juĝan aferon kun homo malsaĝa, tiam, ĉu li koleras, ĉu li ridas, li ne havas trankvilon. [7]; David ... ne forkliniĝis de ĉio, kion la Eternulo ordonis al li, krom la afero kun Urija, la Ĥetido [8]; mi esperas, ke mia afero baldaŭ venos antaŭ la tribunalon; krima, sensacia afero; sesono de la historio pritraktas la „aferon Lapenna“ [9].

c)

Komerco, negoco: negocaj aferoj estas severaj ^PrV ; amikeco aparte, afero aparte ^PrV ; tago festa, for aferoj ^PrV .

3.

(figure) Io estanta en la mondo, konkreta aŭ abstrakta objekto, cirkonstanco, fenomeno: sen povo kolero estas ridinda afero ^PrV ; dum mia vojaĝo mi vidis interesajn aferojn; scienca afero; pri kiu afero li parolas?; tio estas alia afero; paroloj kaj faroj estas malsamaj aferoj ^PrV ; ne juĝu pri afero laŭ ĝia ekstero ^PrV ; eĉ la plej nekredeblajn aferojn ... li tuj kredas [10]. aĵo, objekto.

Rilata al afero:

1:

bestaj radikoj kaj multaj aferaj radikoj signifas en verba formo „agi kiel tia besto aŭ afero“ [11].

2.c:

ĉe sociaj kaj aferaj kunvenoj kutime kaj laŭmore estas saluti kaj adiaŭi ĉiun personon individue, per manpremo [12]; retpoŝto estas tre efika en persona kaj afera korespondado [13].

Havanta aŭ afektanta seriozecon aŭ alian econ, necesan por pritrakti gravajn aferojn: afereca tono; fakte temas pri preskaŭ scienca faklibro en tre sobra afereca kaj preskaŭ senriproĉa lingvaĵo [14].

Inklina okupiĝi pri siaj aferoj; tre okupita de ili, aŭ ŝajniganta sin tia: antaŭe iras du aferemaj homoj kaj petas kamaradojn gejunulojn iome doni vojon [15]; tio ŝajnas stranga, ke en aferema kaj agema Usono ekzistas tiuj personoj [16].

Profesiulo pri aferoj^2.c: lastatempe mi estis laborinta pli forte ol iu ajn el tiuj aferistoj, kies sorton mi tiom arde volis eviti [17]; Hadda estis ne nur teatrogeniulo, li estis ankaŭ ruza aferisto, scianta kiom valoras bona organizado [18]; mi metis ĉion en aferistan tekon [19].

Ama kaj seksa interrilato.

Tio, kio estas diskutata antaŭ juristo: Honkongo ĝuas altan memstarecon en administracio, leĝfarado kaj en juĝaferoj [20]; mi ne havas sufiĉan monon por gajni juĝaferon se direktoro K. atakas min pro kalumnio [21]; (figure) Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon [22].

(frazaĵo) Pro negoco, juĝafero aŭ alia socia neceso rilati kun: tiam la rabistoj komprenis, ke ili havas aferon kun sekreta sorĉa forto, kaj kun timego ili forkuris [23]; ĉu ni povis scii, kun kiu kaj kio ni havos aferon? [24].