^*⁷Åo

Åo

serÄi 'ŭo'

[ux.0]

: Nomo de la dudeksesa litero de la Esperanta alfabeto; malvasta malantaÅa duonvokalo [uÌ¯].
Rim. 1: Z. klarigas, ke âen la sono aÅ la a kaj la Å devas esti aÅdataj klare Äiu aparte, sed ili faras unu silabon, Äar efektive la litero Å ne estas vokalo. Tiel ekzemple la vorto laÅdi devas esti elparolata laÅ-diâLR.

Rim. 2: La litero âÅâ estas uzata nur post vokalojF. Nur escepte al la Fundamento âÅâ povas troviÄi antaÅ vokalo: Åa (infana ploro); Åaks (ranbleko); Åo (nomo de la litero) ktp.

Rim. 3: La duonvokaloj j kaj Å estas laÅ la elparola maniero vokaloj: ili estas farataj sen baro de la aerfluo. Sed ili rolas en la lingvo kiel konsonantoj. Ili estas Äiam mallongaj, kaj neniam povas ricevi akcenton. Duonvokalo Äiam aperas kune kun vera vokalo, kaj sin apogas al tiu vokalo en la elparoloPMEG.