tranc/o ^PV

[tranc.0o.REL]

Escepte intensa stato de konscio, karakterizita de fokusita koncentriĝo ĉe samtempa profunda malstreĉiĝo kaj malŝaltiĝo de logike reflektiĝanta racio, ofte celata en religioj kaj spiritualismo: tradiciaj medicinistoj afrikaj estis rigardataj kiel ŝamanoj, sorĉistoj, eĉ ĉarlatanoj, kiuj kunmiksis superstiĉojn, religiajn tradiciojn, trancojn, esoterajn ritojn [1]; (figure) kvazaŭ en tranco li paŝis en la malplenan domon, kunŝovis la dikajn velurajn kurtenojn, faligis sian rigardon […] al la ĉina vazo kun magiaj signoj, enspiris la malvarman vesper-aeron, kaj iris dormi inter satenaj littukoj blankaj [2]. ekstazo