tin/o MT tinoserĉi 'tino' [tin.0o] Granda nekovrita kuvo el ligno: en tiu angulo staris tino por akvo [1]; tino kun butero [2]; lesivtino, vintino; la premejoj estas plenaj kaj la tinoj tropleniĝis [3]. Rim.: Oni nomas ankaŭ tinuson foje tino. 1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 2, Sambuka virineto2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 3, Koboldo ĉe la butikisto3. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Joel 3:13 angle: tub, vat beloruse: чоп, кадка, кадзь, балея, бодня, цэбар, кубел ĉeĥe: džber, káď, putna, škopek, štoudev ĉine: 浴盆 [yùpén], 大桶 [dàtǒng], 大貯罐 [dàizhùguàn], 大贮罐 [dàizhùguàn] france: baquet, auge, cuve germane: Kübel, Trog, Tonne hungare: dézsa, sajtár, ülőkád japane: 桶 [おけ] nederlande: tob, tobbe, trog pole: ceber, kadź, szaflik portugale: tina ruse: чан, бадья, лохань, ушат, кадка slovake: džber, kaďa, putňa, škopík ukraine: чан, балія, цебер, баддя, діжка, шаплик administraj notoj