2subjunktiv/o subjunktivoserĉi 'subjunktivo' [subjun.0o] Verba modalo ne ekzistanta en Esperanto kaj montranta, ke iu propozicio dependas de alia kaj ke iu ago estas konceptata kiel dependa de alia ago, do kiel duba kaj necerta. la subjunkcio „che” (= „ke” en Esperanto) ĝenerale postulas la subjunktivon en la itala, sed ne ĉiam en aliaj latinidaj lingvoj [1]; ne gravas scii la subjunktivon de verboj, la ĉefurbojn de fremdaj landoj […], la signifon de la platona mondo de la ideoj aŭ de lia mito pri la kaverno [2]. konjunktivoke, se, volitivo, kondicionalo 1. Monato, Garvan Makaj': Kerno de la itala lingvo2. Monato, Roberto Pigro: En rubujon, kulturo kaj lingvo de Italio angle: subjunctive beloruse: умоўны лад ĉeĥe: spojovací způsob, subjunktiv ĉine: 假設語氣 [jiǎshèyǔqì], 假设语气 [jiǎshèyǔqì] france: subjonctif germane: Subjunktiv, Konjunktiv hispane: subjuntivo hungare: kötőmód, coniunctivus japane: 接続法 [せつぞくほう] katalune: subjuntiu nederlande: subjunctief, conjunctief, aanvoegende wijs perse: وجه التزامی pole: tryb łączący rumane: conjunctiv ruse: сослагательное наклонение slovake: spojovací spôsob, subjunktív ukraine: умовний спосіб administraj notoj