¹strof/o ^JED

1.

[strof.0o.POE]

Grupo da sinsekvaj versoj, ligitaj per la rimaranĝo kaj ordinare tipografie apartigitaj: post ĉiu strofo estis ripetataj la vortoj: malamikeco de la nacioj, falu, falu, jam estas tempo [1]; strofo […] fariĝas klara kaj rekonebla por la orelo nur dank' al plurfoja ripetado: strofo ne havas unuopan ekziston [2]; li rompis sian silentan legadon por deklami iun strofon al la edzino [3]. stancopoeziaĵo

2.

[strof.0o.MUZ]

Tia parto de kanto, ofte sekvata de rekantaĵo kaj post kiu la sama melodio rekomenciĝas: aliaj ekkantis strofon el malnova kanto [4]; la fluto kaj harpo finludis strofon, poste tenora voĉo ekkantis [5]; via kanto estas mirinda, sed mi faros al vi nur unu rimarkon: en la kvara verso de la tria strofo la metriko lasas ion por deziri [6]; longaj estis la himnostrofoj, kaj antaŭ kaj post la parolado [7]; demonstrantoj ekkantas „Internacion“, sed ne sukcesas fini eĉ la unuan strofon ^Metrop .