^*sorb/i ^UV

(tr)

1.

[sorb.0i.KOMUNE]

(iu) Enspirante altiri fluaĵon iom post iom en sian buŝon: Kiam ŝia buŝ' ― por brili ― Sorbas majmatenan roson [1]; dolĉa estis la kiso, kiun mi sorbis iam desur la lipoj [2]; la bestoj […] levante la grandegajn kapojn avide sorbis per la nazoj la homan ŝvitodoron [3]; sorbi ostrojn [4]; ni naskiĝas kun certaj atavismaj trajtoj aŭ sorbas ilin kune kun la patrina lakto [5]. ensuĉi

2.

[sorb.0i.FIZ]

(io) Iom post iom enpreni en si fluaĵon: la akvujo […] dum la leviĝo de la rivero ĝi sorbis la superfluon de la akvo [6]; Lastan sangon de libera homo // Ĉe Philippi sorbis nun la tero [7]; (figure) liaj bluaj okuloj rigardis la sunan brilon kaj sorbis la radiojn de la blindiganta lumo [8]. asimili, ĉerpi, difuzi, forviŝi, spongi, osmozo

3.

[sorb.0i.FIG]

(figure) Alproprigi al sia spirito, enspiritigi al si: Bele sonas // La agoj de l’ prapatroj, kiam ilin, // […] Junulo sorbas kun la ton’ de harpo [9]; lia rigardo glitis de ŝia vizaĝo sur la kolon kaj sur la malkovritajn brakojn, karesis ŝian belegan figuron, ĝuis ŝin, posedprenis kaj sorbis [10]; li bezonis promeni en la urbo, sorbi ties etoson [11]; la homoj sin ĵetu sur la revuon kaj sorbu ties mesaĝon avide [12]; Morja provis sorbi la du ŝokojn kiujn kaŭzis, unue, la neordinara beleco de tiu blondulino, kaj due ŝia ne pli ordinara konfeso [13].

Ne konfuzu kun: absorbi.

[sorb.0a.KOMUNE]

Kiu sorbas, difuzigas en sin: la sorba papero sorbas la inkon; fajrigilo en butika fenestro […], ĝi estis sorba briko, kiun oni trempas en petrolon [14].

(tr)

[sorb.0etadi.KOMUNE]

Tute malrapide sorbi.

(tr)

[sorb.0igi.KOMUNE]

Kaŭzi sorbon; impregni: spongo sorbigita de akvo; ŝi alportis vaton kaj sorbigis miajn larmojn [15]; Gastono sorbigis la seruron kaj penis, ke la grasa fluidaĵo penetru plene en ĝian internon [16]. trempi

(ntr)

1.

[sorb.0igxi.objekto]

Esti tute penetrita de iu fluaĵo: tiom da martira sango sorbiĝis en la teron [17]; la tuta apartamento sorbiĝis je malagrablega odoro [18]; (figure) Fernando sen malfacileco plene sorbiĝis je ĉio, kio pasis antaŭ liaj okuloj [19].

2.

[sorb.0igxi.fluajxo]

(pri fluaĵo) Esti elĉerpita de io.

Iu rimedo por sorbi ion: mia skribilaro konsistas el inkujo, sablujo, kelke da plumoj, krajono kaj inksorbilo [20]; Vitalij prenis el sub la sorbilo la paperon kaj rapide trakuris ĝin per la rigardo ^Metrop ; zirkonio estas ĉefe uzata en nukleaj reaktoroj kiel neŭtron-sorbilo [21]. sorbopapero, spongo, viŝilo

(tr)

[sorb.en0i.KOMUNE]

(figure) Malaperigi en si: Esperanto […]devas iom post iom konstante ensorbi novajn sukojn [22]; vakso moligita per fajro ensorbu en sin tion, kion oni enŝutas ^Marta ; ŝi aŭskultis la voĉon, ŝi ensorbis la vortojn, plenajn de maldolĉa melankolio [23]; ŝia koro ensorbis dolĉan feliĉon [24]; ili liberigu la homojn de la superfluaj larmoj, ili sekve estas speco de spongoj, por ensorbi la sentojn [25]; necesege estis, ke la pulmoj de la knabeto, soifantaj oksigenon, senĉese ensorbu tiun fortrefarantan nutraĵon [26]; la ruĝaj radioj falis sur la ondetojn, kiuj tuj ensorbis ilin kaj koloriĝis kvazaŭ ili estas milionoj da ĉielarkoj [27]. absorbi

(ntr)

[sorb.tra0igxi.KOMUNE]

Tre malrapide elguteti el ia materio, ŝvitiĝi: la akvo trasorbiĝadis el la alta musko [28].