^*sorb/i ^PV

^*sorbi  ↝

serĉi 'sorbi'

1.  ↝

[sorb.0i.KOMUNE]

(iu) Enspirante altiri fluaĵon iom post iom en sian buŝon: sorbi krudan ovon; (figure) multe da ĝojo kaj da maldolĉa aflikto ni senkonsidere sorbis el la plena kaliko; (figure) sorbi (avide plenĝue aŭskulti) ies parolojn^Z. ensuĉi.

2.

[sorb.0i.FIZ]

(io) Iom post iom altiri en si fluaĵon: tiu substanco, sorbita tra la digesta aparato, kaŭzas nenian malutilon; la suno elsorbas la malsekecon.

3.

[sorb.0i.FIG]

(figure) Alproprigi al sia spirito, enspiritigi al si: ĉiuj animoj sorbis la murmureton de l' sanktaj vortoj^B; bele sonas la agoj de l' prapatroj, kiam ilin junulo sorbas kun la ton' de harpo^Z; tiaj studoj estas malfacile alproprigataj kaj sorbataj de tro junaj infanoj.

sorba

serĉi 'sorba'

[sorb.0a.KOMUNE]

Kiu sorbas, enlogas en sin: la sorba papero sorbas la inkon.

sorbetadi

serĉi 'sorbetadi'

[sorb.0etadi.KOMUNE]

Tute malrapide sorbi.

sorbigi  ↝

serĉi 'sorbigi'

[sorb.0igi.KOMUNE]

Kaŭzi sorbon; impregni: spongo sorbigita de akvo.

sorbiĝi^Z

serĉi 'sorbiĝi'

1.

[sorb.0igxi.objekto]

Esti tute penetrita de iu fluaĵo.

2.

[sorb.0igxi.fluajxo]

(pri fluaĵo) Esti elĉerpita de io.

ensorbi

serĉi 'ensorbi'

[sorb.en0i.KOMUNE]

(figure) Malaperigi en si: Esperanto devas konstante ensorbi novajn sukojn^Z; tiujn ideojn li ensorbis en la patra hejmo; lia impresema intelekto kaj varma koro ensorbadis ĉiujn gravajn problemojn de l' aktuala tempo; li ne povis fari, ke la neekzercitaj organoj de komprenado ensorbu en sin tion, kion oni enŝutas en ilin^Z; post longa luktado la trusto sukcesis ensorbi ĉi tiujn potencajn kompaniojn; la ĉeestantoj disiĝis kaj baldaŭ ensorbiĝis en la amaso da veturiloj; tiu penso tute okupis la maljunulon kaj ensorbis ĉiujn aliajn dezirojn kaj esperojn^B.

trasorbiĝielsorbiĝimalsorbiĝi  ↝

serĉi 'trasorbiĝielsorbiĝi'

[sorb.tra0igxi.KOMUNE]

Tre malrapide elguteti el ia materio, ŝvitiĝi: la akvo trasorbiĝadis el la alta musko^Z.