⁸sin/o ^PV

1.

[sin.0o.sidanta]

Ŝirma loko inter brusto, brakoj kaj femuroj: la knabeto estis ŝirmata en la kavo, formita de la kapo kaj sino de la genuanta patrino kaj li eksuĉis ŝian mamon [1]; estis apud la sino de Jesuo unu el liaj disĉiploj, kiun Jesuo amis [2]; (figure) aromoj, fluantaj el sino de hejma pasto [3]; malgranda ŝafeto, kiun li aĉetis kaj nutris, […] sur lia sino ĝi dormadis, kaj ĝi estis por li kiel filino [4]; ŝi venis malrapide al lia tablo, li ne multe vidis el ŝi, nur la sinon, ventron kaj bruston kaj la brakojn kaj manojn [5]; li alportadis aŭtetojn kaj ruligadis ilin en mian sinon, – donu, mi montros al vi! mi prenis aŭteton kaj neŭtrale glitigis ĝin laŭ la femuro de mia dekstra najbaro [6].

2.

[sin.0o.vesto]

Parto de la vesto, kiu kovras la bruston kaj kiu en antikvo servis kiel poŝo: li metis sian manon en sian sinon [7]; ĉu iu povas teni fajron en sia sino tiel, ke liaj vestoj ne brulu [8]? ĉebrustaĵo

3.

[sin.0o.FIG]

(figure) Interna, kaŝita parto de iu aŭ io: la sino de la socio – li diras – estas la loko, kie formiĝis la lingvo [9]; [iliaj] moralaj atentoj celas prizorgi, krom la patrinon, la infanon jam ĝuantan je rajto eliri el la sino de sia patrino kaj vivi [10]. interno, ventro³

(prepoziciaĵo)

[sin.0ede.kie]

En la ŝirmo de, en la interno de, ene de¹: Zamenhof estis edukita en sino de la rusa kulturo [11]; la loĝantoj de la tuta mondo pli kaj pli konsciiĝas pri la solidareco, kiu unuigas ilin sine de unika monda spaco [12]; la lingvaj bataloj en la sino de UN [13]; sine de la koncerna agentejo regas […] ŝovinismo [14]; pli vastaj eblecoj por aliĝi kaj kunlabori en la sino de UEA ne estas imageblaj [15].