sbir/o PVEF sbiroserĉi 'sbiro' [sbir.0o] (malofte) [sbir.0o.KOMUNE] Kruda, malalta policano aŭ gardisto, kiu komisie plenumas perfortojn: tiu povus esti […] la plej supera polica komisaro mem kun ĝendarmoj, policistoj kaj sbiroj RabistFab . Karolina elŝiriĝis el manoj de la sbiro, ŝi perdis palton, pli poste galoŝojn [1]; (figure) kiel efika, obeema sbiro, rilate min [li] pruvis sin intelekte malhonesta [2]. lakeo 1. Henryk Bejda, trad. Stanisław Smigielski: Digno De Pola Knabino, Dio Benu numero 97-1/2015, Mortigaj batoj 2. Jorge Camacho: La liturgio de l' foiro, dec. 9, 2007 ĉeĥe: biřic, dráb, pochop ĉine: 打手 [dǎshou] france: homme de main, sbire germane: Handlanger, Scherge, Büttel itale: sbirro pole: zbir, oprawca slovake: dráb, pochop administraj notoj