¹rezon/i ^PrV

(ntr)

[rezon.0i.LOG]
en:

Logike kunmeti argumentojn kaj tiri el ili konkludon: analogie rezoni; racia rezonado [1]; kiu konsilas kaj rezonas, tiu helpon ne donas ^PrV ; ne rezonu pri tio, kio estas ekster via metio ^PrV ; rezonado kaj filozofado panon ne donas ^PrV ne estu tro virta, kaj ne rezonu tro multe: kial vi devas vin konfuzi [2]? Paŭlo eniris al ili, kaj dum tri sabatoj li rezonadis kun ili el la Skriboj [3]; oni devas aparteni al la bonaj homoj, ne al la rezonistoj [4]; mi estas feliĉa direktoro, mia personaro ne rezonas, la publiko ankaŭ ne, ĝi ĝojas el la tuta koro [5]; virina rezonado, sinjoro! la virinoj ĉion scias klarigi ^IK ; vi, literaturistoj, povas facile rezonadi tiamaniere, sidante super libro kaj plumo, ni, industriistoj, devas esti praktikaj ^Marta ; montriĝis vigla rezonado, forta volo kaj obstino por konvinki per komparoj kaj logiko ^VivZam . dialektiko, pruvi, ekspliki, argumenti, diskuti, konsideri, pripensi, prijuĝi

[rezon.0o.LOG]
en:

Serio de interdependaj argumentoj, per kiu oni provas atingi konkludon: laŭ la plej primara rezono, por atingi pacon estas necese nuligi […] la kaŭzon de militoj [6]; filozofiaj rezonoj pri vivo-senco [7].

[rezon.0povo.KOMUNE]
en:

Kapablo rezoni, el elementaj informoj sisteme veni al konkludo; racio: mia amata kato ne posedas imagpovon aŭ rezonpovon [8].