puntili/o PIV1 puntilioserĉi 'puntilio' [puntili.0o] (malofte) [puntili.0o.KOMUNE] Malcedemo, obstino en defendo de sia honoro: li montris tre grandan puntilion kaj koleremon [1]; li volonte partianiĝis por subpremata senfortulo, taksis kiel puntilion haltigi arogantulon [2]. per mia honoro! Rim.: Pli bone esprimiĝu per komunlingva esprimo: „videble trafiĝis lia honorsento“; „li konsideris tion kiel afero de honoro“; „ili prenis lin ĉe lia honoro“. [Wolfram Diestel] 1. Miguel de Cervantes Saavedra, trad. Fernando de Diego: La inĝenia hidalgo Don Quijote de la Mancha, dua parto, ĉapitro 1a, p. 402a2. A. Manzoni, trad. B. Cadei: La Gefianĉoj, FEI, 2006 ĉeĥe: pohana france: point d'honneur germane: Ehrgefühl, eine Frage der Ehre itale: puntiglio nederlande: erezaak pole: punkt honoru portugale: ponto de honra rumane: punct de onoare slovake: pohanenie ukraine: справа честі administraj notoj