^*plu

1.

[plu.0.aga]

Adverbo indikanta daŭradon kaj neĉesadon de stato aŭ ago en la tempo (= daŭre, pli longtempe): Jozef ne povis plu sin deteni antaŭ ĉiuj, kiuj staris ĉirkaŭ li, kaj li ekkriis [1]; vi ne venu plu antaŭ mian vizaĝon [2]; li ĉesis kalkuli, ĉar oni ne plu povis kalkuli [3]; mi ne estas plu tre juna [4]; danĝere estas lin lasi plu en tia libereco [5]; oni povas rompi la kolon, neniam plu mi sidiĝos sur ĉevalon [6]; ili estis tiel lacaj, ke la piedoj ne volis plu porti ilin [7]; li estis malsana, kaj oni diris, ke li ne povas plu vivi [8]. daŭre¹

2.

[plu.0.media]

Adverbo indikanta pli malproksimajn, atingotajn partojn de la medio aŭ objekto en kiu okazas aŭ kiun koncernas ago, procezo ktp: se mi havos monon ĉiufoje, kiam mi metos manon en la poŝon, kion mi bezonos plu [9]? diru, diru, kion plu vi scias [10]! haltu, neniun paŝon plu [11]! ne manĝu pli frue, ĉar vi ricevos neniom plu [12]; vi estas papo, nenion plu vi povus deziri [13]; ne estas plu libera loko, la domo estas plena de eminentaj gastoj [14]; se vi farus pluan aludon pri via edzino en ĉi tiu ĉambro, mi vere rompos al vi la kolon [15]. plie¹kaj tiel plu

Akcentita formo, samsenca kiel plu¹: plue atendi mi ne volas nek bezonas ^Marta ; la pluvo falegadis ĉiam plue kaj plue [24]; ne koleru, mia Sinjoro, ke mi parolos plue [25]; kaj plue ŝi naskis lian fraton Habel [26]; estu trankvila kaj aŭskultu plue [27]! haltinte momenton por profunde spiri, ŝi plue babilis [28]; vulpo mienon ŝanĝas, sed plue kokidojn manĝas ^PrV .

Akcentita formo de plu², uzata precipe kiam temas pri avanco en spaco: ŝi ne povis iri pluen ^Marta ; Abram iris pluen, ĉiam pluen al la sudo [29]; [ili] pelados sian akiron pluen, sen ripozo [30]; [li] eldiris nepripensitajn vortojn, kiuj poste estis rakontitaj pluen kaj penetris en la popolon [31].

Daŭranta plu, okazanta en posta tempo: la pastro enŝlosu lin por pluaj sep tagoj [32]; [ili] gajnis pluajn kvin talantojn [33]; pro kio ni bezonas pluan atestadon? ĉar ni mem aŭdis el lia propra buŝo [34]; la pluan sorton de la lastaj mi ankoraŭ pritraktos [35]; la transdono de la pluaj sciigoj videble estis por li malfacila [36].

(ntr)

Plue resti en ia stato: la vintro pluos ses semajnojn [37]; „vi jam estas preskaŭ mia frato: nepo de kuzo de onklo de konato! kaj ankaŭ via ĉarma edzinet’“, li pluis, klinante sin ĉe la talio [38]; leviĝis la alta ve-ondego, ĝi pluis kelkan tempon, poste malkreskis [39]; tiu situacio pluas ĝis alpaŝas la podion, la lasta ĉe la lastaj [40]; dume, la klimata ŝanĝiĝo pluas kaj ŝajne neniu strebas apliki vere efikajn rimedojn [41]. daŭri

Plue fari: dum pafado la du „brakoj“ de la arko „repuŝiĝas“, kaj la rezultanta energio pluigas la forton de la eligata sago [42]; oni estas diktatoro, aŭ nur ordonanto al iu, oni pluigas la ordonojn, sed ĉu oni estas homo [43]? daŭrigi, kontinui

(frazaĵo)

Kaj plu en simila maniero, sen plu detaligi: [li nin] enloĝigis en Samario kaj en la aliaj urboj transriveraj, kaj tiel plu [44]; vidu, jen estas la pantalono! jen estas la surtuto! jen la mantelo! kaj tiel plu [45]; vi mem reklamas ĉie, ke antaŭ mi la animo estas malfermita libro, kotopo [46]; laŭ tia rezonado [tiam ne] ekzistis nanoplanedoj, hercaj ondoj, kosma radiado, oni povus longe kotopoi [47]; en efektiveco tio estas ja nur babilaĵo! […] kaj tiel plu kaj tiel plu! diris la rabista knabino [48]; tien metu liton, lavujon kaj tiel plu [49]. kaj cetere