perpleks/a

Ŝanceliĝa pro senkonsileco, hezitanta inter pluraj kontraŭaj decidoj: la maljuna hundo perplekse saltis jen unuflanken jen aliflanken ^Kiso ; oni devus aŭskulti, per kia perpleksa tono li diris tion, proksimume kvazaŭ li volus diri: „kiiio? vi ne kredas, ke ekzistas mara akvo?“ ^MortulŜip ; Ŝia korpo, la ebriiga tuŝapudeco de Ŝiaj inaĵoj, […] Ŝia varme mola polmo – ĉio ĉi min igis tutperpleksa ^SkandalJozef ; „ĉu ĉio estas en ordo?“ sed neniu respondo venis […] li staris […] kaj rigardis perplekse ^ChR . dubi, konfuzi, embarasi, konsterni

Embaraso antaŭ neatendita situacio, malfacile solvebla afero: „vi misaŭdis, Jano,“ ŝi diris per tre stranga voĉo, kiu sendis la edzon al profundegoj de perplekso ^ChM ; en sia perplekso Margarita ekkriis tiom laŭte, ke al ŝi turniĝis la rigardoj de homoj pasantaj ^MkM ; la palataligitaj „ĉji, ŝji“ estas skribataj „qi, xi“, kiuj kaŭzas senfinan perplekson al neĉinoj [1].

Fariĝi perpleksa: la servisto, kiu antaŭ la fulmotondro estis aranĝanta la tablon por la prokuratoro, ial perpleksiĝis sub ties rigardo, konsternite, ĉu li faris ion mise ^MkM ; ofte dum batalo maldika viro, sunbrunigita, marŝas flanke de palhaŭta riĉulo trodika, kaj vidas lin malfacile spiri kaj perpleksiĝi ^Rsp ; ili efektive iom perpleksiĝas, ĉar ili nun tute perdis la fadenon ^MortulŜip .

embarasiĝi², konfuziĝi³, konsterniĝi