parcel/o JED parceloserĉi 'parcelo' [parcel.0o] 1.[parcel.0o.KOMUNE] Areo, kiun oni povas aparte aĉeti, farmi, heredi: Manase ricevis dek parcelojn [1]; li kaŝe aĉetis parcelon da grundo proksime al la konstruotaj domoj [2]. katastroakro, akreo, hubo, terpeco 2.[parcel.0o.de_bieno] Areo, apartigita de tuta bieno por prizorgado: laŭlonge-laŭlarĝe etendiĝis tuboj […] per tiuj oni kondukis la akvon por akvumi la parcelojn, ĉar la rizo postulas tre malsekan humon [3]; la florkampo dispeciĝis al parceloj: bluaj, flavaj kaj ruĝaj kvadratoj amasiĝis unu apud la alia [4]; en sia apuddoma parcelo el 9 aroj li aranĝis japanstilan ĝardenon [5]. bedo, kampo1.a 1. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Josuo 17:52. Cezaro Rossetti: Kredu min, sinjorino!, 4. Konstante Frapante.3. Sándor Szathmári: Vojaĝo al Kazohinio, Dua Ĉapitro4. Sándor Szathmári: Vojaĝo al Kazohinio, Tria Ĉapitro5. L. Straznickas: Entuziasmulo pri Japanio, Monato, jaro 2002a, numero 5a, p. 26a angle: parcel (of land) beloruse: надзел (зямлі), дзялянка ĉeĥe: parcela, pozemek ĉine: 宗地 [zōngdì] france: parcelle (terrain), terrain germane: Parzelle, Flurstück, Grundstück hungare: telek, parcella japane: 一区画 [ひとくが], 一筆 [いっぴつ] nederlande: perceel, kavel pole: parcela, działka portugale: parcela (de terreno), lote ruse: земельный участок, надел, парцелла slovake: pozemok ukraine: парцела, парцеля, земельна ділянка, наділ disparceligi, disparceliserĉi 'disparceligi' serĉi 'disparceli' [parcel.dis0igi] (tr) [parcel.dis0igi.KOMUNE] Dividi bienon en parcelojn. angle: divide (land) into lots beloruse: дзяліць (зямлю на надзелы) france: lotir (un terrain) germane: parzellieren, in Flurstücke aufteilen hungare: parcelláz, kimér (földet) nederlande: verkavelen pole: rozparcelować administraj notoj dis~igi, dis~i: Mankas dua fontindiko. dis~igi, dis~i: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.