pagan/o ^PV

[pagan.0o.REL]

Iu, kiu ne apartenas al monoteisma religio kaj pli specife al judismo, kristanismo, islamo, zaratuŝtrismo kaj maniĥeismo; ano de paganismo: la kompatindulo mortis antaŭ multaj jarcentoj, certe temas pri nekristano, do pagano, tial ili enterigas lin ekster la tombejo [1]; la organizaĵo „Preter pretero“ provis kunigi en publika halo anarkiistojn, paganojn, nereligiulojn, ateistojn, humanistojn […] ; la japanoj estas certe paganoj sen sanktuloj, fremdlingvanoj havas do nenian ŝlosilon (kp sendiulo, ateisto) [2]; (figure) la persona komputilo estis disvolvita […] kaj programita por anglalingvanoj, ne por ni, paganoj, kiuj preferas uzi aliajn idiomojn [3]. gojo, herezulo, profanulo

[pagan.0ismo.REL]

Praa formo de religio, plej ofte plurdia, tipa por la socioj tribe gentaj aŭ frue sklavismaj, kontraste al historiaj, precipe unudiaj religioj: iu ĉefepiskopo esprimis la opinion, ke paganismo kaj kristanismo ne nepre kolizias, sed estas du facetoj de sankteco [4]; la kristanismo kune kun aliaj monoteismaj religioj ne estas la solaj kaj en la historio kaj nuntempe: paganismo (en Hindio, Japanio ktp.) kaj budhismo ja ne neglekteblas [5]. idolkulto, ŝamanismo

[pagan.nov0ismo.REL]

Iu el la modernaj religiaj movadoj, kiuj provas revivigi aŭ restarigi antikvan, ekzemple antaŭkristanan religion: en novpaganismo Belteno estas unu el la ok sunaj festoj [6].