orific/o PIV1 orificoserĉi 'orifico' [orific.0o] en: [orific.0o.ANA] en: Enira aŭ elira malfermaĵo, al aŭ el kavo aŭ dukto de la homa korpo: ĉiu peco de nutraĵo kaj trinkaĵo kiun oni englutas devas preterpasi la orificon de la traĥeo [1]. malfermaĵo, aperturoRim.: Nur uzu orifico por malfermaĵoj, kiuj rilatas al anatomia terminaro. 1. Ĉarlz Darvin, trad. Klivo Lendon: La Origino de Specioj, ĉapitro 6a angle: orifice, meatus ĉeĥe: branka, otvor, ústí france: orifice, méat germane: Körperöffnung pole: otwór wejściowy lub wyjściowy (anat.) rumane: orificiul de intrare sau ieșire slovake: otvor, ústie ukraine: отвір administraj notoj