okcipit/o PVEF okcipitoserĉi 'okcipito' [okcipi.0o] [okcipi.0o.ANA] Malantaŭa malsupra parto de la kapo; postkranio: la kranio estis nuda ĝis la okcipito [1]. 1. E. About, trad. G. Moch: La Reĝo de la Montoj, 1909 angle: occiput beloruse: патыліца ĉeĥe: týl, zátylí france: occiput germane: Hinterhaupt greke: ινίο hispane: occipucio hungare: nyakszirt, tarkó itale: occipite japane: 後頭部 [こうとうぶ] katalune: occípit nederlande: achterhoofd perse: پسسر pole: potylica portugale: occipício ruse: затылок slovake: tylo, záhlavie ukraine: потилиця okcipitosto, okcipita osto serĉi 'okcipitosto' serĉi 'okcipita osto' [okcipi.0osto] Osto de la homa skeleto, kiu formas la malantaŭan malsupran parton de la kranio: nur la unua spina nervo, kiu eliras la vertebran kanalon inter la okcipita osto de la kranio kaj la plej supra kola vertebro, nomata „atlaso“, ne havas kaj motorajn kaj sentajn nervoradikojn, sed nur motorajn [2]. okcipitalofruntosto, parietosto, temporalo 2. Vikipedio, Spina nervo angle: occipital bone beloruse: патылічная костка ĉeĥe: týlní kost ĉine: 枕骨 [zhěngǔ] france: occipital germane: Hinterhauptbein greke: ινιακός (οστόυν) hispane: hueso occipital hungare: nyakszirtcsont itale: osso occipitale japane: 後頭骨 [こうとうこつ] katalune: occipital nederlande: achterhoofdsbeen perse: استخوان پسسری pole: kość potyliczna portugale: (osso) occipital ruse: затылочная кость slovake: záhlavná kosť ukraine: потилична кістка administraj notoj