^*nuk/o ^UV

1.

[nuk.0o.kolo]

Malantaŭa parto de kolo: fortranĉi la kapon de birdo ĉe la nuko^Z ; (figure) klini la nukon antaŭ iu (obee submetiĝi al iu).

2.

[nuk.0o.okcipito]

Malantaŭa parto de la kapo, okcipito: Antono dubeme gratis sian nukon [1]; la princo similis al li nur per sia nuko [2]; (frazaĵo) Sur lia nuko sidas pli ol peruko ^PrV (li estas saĝa kaj sperta).

Fiere obstina, kvazaŭ ne klinanta obee la kolon: sed ili kaj niaj patroj fariĝis fieraj kaj malmolnukaj kaj ne obeis Viajn ordonojn [3].