monom/o monomoserĉi 'monomo' [monom.0o] PV Polinomo kun unu termo; alidire, en elementa algebro: algebra esprimo, kiu entenas nek adicion, nek subtrahon: `c(x-a)^rho` estas nomata potenca monomo de `x-a` kun la potenca indico `rho` [1]. n-termo, binomo, trinomo 1. Masuo Hukuhara: Transformo de Euler kaj ĝia aplikado al la diferencialaj ekvacioj de Fuhcsa tipo … angle: monomial beloruse: маном, аднасклад ĉeĥe: jednočlen, monom ĉine: 单项式 [dānxiàngshì], 單項式 [dānxiàngshì] france: monôme germane: Monom hispane: monomio hungare: egytagú kifejezés, monóm japane: 単項式 [たんこうしき] katalune: monomi nederlande: eenterm, monoom pole: jednomian portugale: monômio ruse: одночлен, моном slovake: jednočlen, monóm ukraine: моном, одночлен administraj notoj