minc/a PIV1 mincaserĉi 'minca' [minc.0a] (malofte) [minc.0a.maldika] Maldika, mallarĝa: la olda servistino nigravesta paŭtis, kun la mincaj lipoj kunfermitaj [1]. Rafo iom post iom korinklinis al tiu minca kaj rigida ĉarma junulino [2]; en la felisaj okuletoj [li] vidiĝis minca kaj senbarba, preskaŭ alabastra MMa ; ni ne plu bezonas misuzi nian mincan inteligentecon por provi komprenon pri praaj okazintaĵoj [3]. magra1, svelta 1. Jon Mirande, trad. Joxemari Sarasua: La Baptofilino, Fonto, jaro 2002a, p. 15a2. Shi Chengtai: La kompensa kiso, Monato, 1995/06, p. 273. Gilbert Ledon: Ovo kaj kokino, Monato, 2001/11, p. 5 beloruse: худы ĉeĥe: tenký (lit.) ĉine: 細 [xì], 细 [xì], 瘦 [shòu] france: fin (peu épais), fluet, menu (fluet), mince germane: mager, dünn, dürr hungare: vékony, sovány katalune: prim, minso nederlande: mager, dun perse: باریک، لاغر portugale: fino, delicado, delgado slovake: tenký ukraine: тонкий administraj notoj