(konjunkcio)
- [kvanka.0.KOMUNE]
-
Ne ĝenate de la malhelpo ke...,
malgraŭ ke,
spite al tio ke:
ricevinte de vi leteron internacian kaj kompreninte ĝin, kvankam
li la lingvon ne lernis […]
DL
;
oni nomas ĝin tolaĵo, kvankam ne ĉio estas farita el tolo
DL
;
[mi vidas] nenion, kvankam ĉio estas luma
Hamlet
;
preĝadi mi ne povas, kvankam forte mi volus
preĝi
Hamlet
;
spitante ĉiujn „kvankamojn” kaj „ne-ĉiamojn”
[1].
Rim.:
La verbo esti kelkfoje estas subkomprenita:
ni vojaĝis kune, kvankam malamikoj.